Menu Sluiten

STREVEN NAAR ECONOMISCHE GROEPSIMMUNITEIT

Oorspronkelijk gepubliceerd in Publiek Denken, Juli 2020

Never let a good crisis go to waste, zou Winston Churchill hebben gezegd. Nu Nederland langzaam weer op gang komt, grijpen velen terug naar die uitspraak. Begrijpelijk dat we juist nu behoefte hebben aan woorden die veerkrachtig en hoopvol klinken, en dat we naar kiemen zoeken van nieuwe kansen en verandering. Maar wat betekent dat voor de economisch kwetsbaren in onze samenleving? Tot welke offers zijn we bereid om hen te beschermen?

Opeens is de crisis een moment om buiten gebaande paden te treden

Laten we eerst eens stilstaan bij het begin van de coronacrisis. Minister-president Rutte suggereerde in een van zijn eerste persconferenties om het coronavirus gecontroleerd zijn gang te laten gaan en zo groepsimmuniteit te ontwikkelen. Als we de inmiddels beroemde curve wat vlakker konden maken, zou het leven min of meer zijn gewone gang kunnen gaan. Dan waren we vanzelf beschermd als de epidemiegolf voorbij was, zo was de redenering.
Al snel kwam de kritiek: het plan was onrealistisch en de gevolgen ervan waren moreel onacceptabel. Niet alleen zouden veel mensen sterven, ook zouden dat vooral de meest kwetsbaren onder ons zijn. Gezamenlijk gingen we “in quarantaine”. Immers, zo’n maatschappij wilden we niet zijn. Op die manier gaven we een bijzonder krachtige boodschap af. De boodschap dat elk leven het verdient om beschermd te worden en dat achter het vitalistische streven naar groepsimmuniteit een lelijke realiteit van verlies en verdriet schuilgaat. Het vroeg veel van ons om die realiteit op een afstand te houden, maar uiteindelijk aarzelden we niet. Al snel werden ingrijpende maatregelen gezien als een absolute noodzaak.

Utopische gedachte
Inmiddels is de discussie verschoven van acute epidemiebestrijding naar economisch herstel. En opeens lijken wij vitalisme zonder problemen te omarmen. Opeens is de crisis een moment om buiten gebaande paden te treden en innovatieve oplossingen te zoeken.

(…)

Klik hier om het hele artikel te lezen op de website van Publiek Denken.

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay