Is Trump een clown, een provocateur? Of is hij de belichaming van de vitale politiek die elke democratie nodig heeft?
Gepubliceerd in Filosofie Magazine 7/2016.
De ideeën van Donald Trump zijn niet zozeer anders als wel gevaarlijk incoherent. Het zijn niet eens echte ideeën, alleen maar een serie bizarre tirades, persoonlijke vetes en regelrechte leugens.’ In haar eerste directe aanval op Trump, tijdens een speech in San Diego, zet Hillary Clinton haar rivaal neer als een rancuneuze en onvoorspelbare man. Iemand die ‘niet de codes voor nucleaire wapens’ zou moeten hebben.
Grote woorden – maar niets nieuws. We weten allemaal dat Trump grof, beledigend en seksistisch is, met bovendien een ondoorgrondelijke politieke visie. Zelfs de meeste van zijn voorstanders zullen dat beamen. De eerste die het zou bevestigen, is overigens Donald Trump zelf. Maar het werkt, en de vraag is waarom. Die vraag geldt overigens niet alleen voor Trump. Ook in Europa is er een golf aan populisten die zich weinig of niks gelegen laten liggen aan de principes van de rechtsstaat, een basale notie van fatsoen of de feitelijke waarheid. Die dringt ook steeds dieper de gevestigde politieke orde binnen – de Europese politiek is zo langzamerhand een bizarre fictie, waarbij je van de ene verbazing in de andere valt. Maar zoals bij alles is het populisme in de Verenigde Staten net wat groter en karikaturaler. Een voordeel: misschien kunnen we er juist door die uitvergroting ook iets van leren.
Het volledige artikel is hier te lezen.
